Bir zamanlar bize ait alanlar vardı..Çocukluğumuzda mesela, kendimize ve arkadaş grubumuza ait bir inşaat yada bir köhne ev yada bizim kimsenin bilmediğini düşündüğümüz bir merdiven altı.
Bu mekanı o kadar sahiplenmiştik ki orası sanki bizden ömür boyu alınamayacak ve adeta sahibinin bile bizim için unuttuğu bir yermiş gibi gelirdi hep. Sonra az biraz büyüyüncene oralar çok nadir uğrar ve uradığında “way be ne günlerimiz geçerdi burada” diye hayıflanırdık içten içe.. daha da büyüyünce işte bunlarda sadece bir kaç satırda bahsedip defterini kapardık belki de…
Bize eskiden dev gibi gelen mekanlar şimdilerde sanki bir devin minik insanların evine girmiş gibi hissetmemizi sağlar ve buralarda ne hayaller ne düşünceler, arkadaşlarla ne planlar yapardık diye maziye hızlı bir flash back yapardık.. İşte o yerler bizi asıl yaşadığımız dünyadan çok uzaklara götüren ama bir o kadar da gelecekte yaşayacağımız dünyaya bizi hazırlardı. Gelecekle ilgili en baba planların yapıldığı ve aslında bizi hayatın o zorlu yollarına hazırlayan zulalarımızdı..
Sahi ne oldu oralara ? Herkesin hayatında bir anı olarak mı kaldı ? Yoksa bizim aklımızın bize oynadığı oyunlardan mı ibaretti oralar.? Gidip bakmak istiyorum o arkadaşlarımla her şeyi özgürce konuştuğum o yere..Hala o heyecanla gelecekte ne olmak istediğini anlatan çocuk oradadır belki.. O istediği şeyleri yapamayan o dünyası büyük kendi küçük insan…
