Ben ömrümce seni özledim
Açıldı ruhumun kanatları gözlerini görünce
Aktı gönlümüm notları senin sesine deyince
Sana her gün kavuşmalar biriktirdim; imkansızlıklar ikliminde
Arayışların en güzeliydin belki de
Açtın durdun bir çölde sessizce
Ne çok söylenecek vardı oysa
Ne çok anlatılacak şey her gece
Günlerce konuşsam yarım kalır yine hep bu hikaye
Meğer sana biriktirdiğim ne çok hazine varmış içimde
Sen bende ne çok eksikmişsin meğerse
Gün gülüşlüm,
Gülüşünü güneş kıskanır önce
Sonra gülüşler dökülür dallardan sen gülünce
Özlemek kokulu birşey sanki
İçine çekince deniz oluyor
Nefesini verince rüzgar uçuşuyor
İçimde çoğaldıkça; çoğalıyor
Ne garip bir his beklemek
Yarın çıkıp geleceksin gibi bazen
Bazen de imkansızlıklar ikliminde kavuşmayı hecelemek …
Gün Gülüşlüm
