Küsmedim
Terketmedim
Bu dünyaya ait değilim bildim
Gitmedim
Gidemedim
Kalamadım da oysa
Kocaman cümlelerim vardı belki bu hayatta
Küçücük bir noktaya yenildim
Ruhumda acımasız bir dünya ağrısı
Kaçışlara demirledim
Rotam hüzün oldu benim
Yazdıklarım upuzun
Karakaplı seyirdefterim
Bilirsin beni kendinden
Yüzümde esen bin bir kavakyeli
İçimde bir sürü renk uçuşur deli deli
Baharlar gelse de benim mevsimim hep kış belli
Kendimle küstüm
Öldüm
Haklı oluşum bile bana yük oldu ,omzumda asılı hepsi
Maddem acıdı
Mânâm kanadı
Dünya ağrısı bu beni benden aldı
Geri gelmeyen herşeyin hüznü içimi sardı
Bazı ihtimaller artık çok uzakta kaldı
Bazı kavuşmalar ise mahşerde bile olmamalı
Kapısında ağlayıp durduğum keşkelerin yerini
Kimbilirler,belkiler aldı
Yarımyamalak olmadım hiç
Ne de kimseye verdiğim sahte gülüşlerim
Bir çamur deryasında iz bırakmadan yürüdüm
Yollarımdan geriye çırpınmalarım kaldı
Çırpınır bir güvercin gibi ruhum
Kitaplarımın arasında kalan kocaman bir dünya ağrısı
