| -Ses duyuyor musun?
-Hayır. Ya sen?
-Bence uzaklaştılar Ali!
-Belli olmaz. Hiç belli olmaz onların işi. Her an çıkıp gelebilirler. Üşüdün mü?
-Biraz.. Dışarıda kar atıştırıyor.. Çocuklar çok üşüyecek. Bir ateş yaksak mı?
-Olmaz olmaz. Dumanı görürlerse ya da herhangi bir şey. Gelirler. Gelecekler.. Köydekilere neler yaptıklarını gördün. Ama senin görmediklerin de vardı Behiye. Ah! Ah!
-Ali çok korkuyorum çok. En çokta çocuklar için. Mevran daha küçük hele Haydar.. Her gün hayal kuruyor köydeki çocuklarla futbol takımı kurup köyün ismini duyuracaklarmış tüm ülkeye..
-Can oğlum!!
-Daha çok küçükler Ali çok!
-Ellerine geçirdiklerine neler yaptılar Behiye. Çoluk çocuk demeden. Yaşlı kadın demeden..
-Ali’m kurban olduğum can Ali’m!
-Her tarafı sardılar Behiye’m. Çıkış yolumuz yok bu mağaradan. Anla ne olur anla beni. Yuvam, kadınım, çocuklarım! Dayanamam Behiye’m dayanamam. Ölmeden önce sizleri o halde görmeye dayanamam. Ölüm olacaksa gururumla onurumla olsun Behiye’m , şerefimle olsun!
-Can Ali’m.. Ruhum ömrüm sana feda olsun.. Bebem Mervan’ım Haydar’ım!!!
-Zulüm arşa dayandı Behiye ‘m..
-Allah!! Şahı Merdan Ali hatırına. Bu zulmü yerde koma !
-Koymaz Behiye’m koymaz!
-Bir ses duydum Ali! Çok korkuyorum Ali çok korkuyorum. Çocuklar uyanmasa Bebem ağlamasa! Ali?
-Sşşşttt…! Sessiz ol Behiye’m! Ayak sesleri yaklaşıyor. Mağaranın içindeler artık. Korkma Ömrüm korkma!
-Ali’m… Ali’m..
-Gel son bir kez çekeyim kokunu içime Behiye’m! Bebem Mervan’ım Haydar’ım! Hiç bir şey duymayacaklar Behiye’m. Onlar melek onlar sabi! Hissetmeyecekler.
-Ali’m..
-Behiye’m Orda buluşacağız yine. Güneşten günler göreceğiz birlikte Behiye’m.. Mecburum Behiye’m!
-Bebemm! Mervanımmmm! Haydaaaaaarrrrr! Ya Allahhhhh!!!!!
-Kapandı mı gözlerin Behiye’m dünyaya. Bitirdik mi dünyamızı biz şimdi ?’Hayallerimiz vardı Behiye’m.. Evimize bir oda daha ekleyecektik. Mervan’ım benim sazımla büyüyecek sırma örgüleri omuzlarından dökülecekti.. İlmek ilmek örecektik onların hayallerini kendi hayallerimizle birlikte… Bebelerimiz olacaktı büyütecektik onları her toprağı ömre bedel köyümüzde. Yine çıkacaktık yaylaya.. Her meleşen kuzuda bir kez daha hayatı duyacak, ırmaklar büyütecektik bağrımızda. Etmediler be Behiye’m! Bırakmadılar bu cennet vatanda cenneti yaşamaya.Zalim zulmüyle çöktü üstümüze Behiye’m. Su vermediler ,aş vermediler havayı haram, göğü mahzen ettiler.. Ben kendi ellerimle zalıma veremezdim Behiye’m ,veremezdim seni, kızımı ,oğlumu ,bebemi. Geliyorum Behiye’m güneş doğuyor geliyorum. Birlikte toplayacağız güneşi. Bak yavrularımla şimdi el ele. Zulmün olmadığı sadece mutluluğun
olduğu diyardayız Behiiiiiiye’m! YanıtlaYönlendir | |
