Bir yangın ki içimde benliğimi yaktı
Bir yangın ki kendi kendime savaş açtı
Büyüdü ruhumu,aklımı ,bedenimi yaktı
Geriye birtek sensizlik külleri kaldı
Her yanan kül sustu,sakince rüzgara dolandı
Savrulan küllerden ankalar arşa çıktı
Bir sürü ümit kapısı vardı belki
Her tuttuğum kapı elimde kaldı.
Şehirlere dolandım gezdim
Haberler,merhabalar sessiz kaldı
Yorgunluk oldu varlığın
Sevgin ağır bir yük olarak vardı
Gülümsemelerin boğazımdaki düğümlere takıldı
Uzak ülkemde varlığın koskocamandı
Kavuşmak yasak
Sevmek başka bahara kaldı …
Şimdi sensizlik susuzluk sanki çektiğim
Sensizlik kaybolan yıllar sanki
Uzak bir fırtına sanki varlığım
Gelen geçen uçak seslerine karıştım
Bir sürü ses arasından
Gelip senin kulağına çalındım.
Olur ya belki halledemeyiz hiçbirşeyi
Olur ya belki mahvederiz herşeyi
Bizimkisi kimsenin haberi olmadığı
Bir nasip hikayesi
Uzak Ülkem
