Solgun gün,
Bulutlar suskun,
Yollar bitkin
Deli dolu kahkahalar küskün….
Çıkmak istiyor ruhlar,
Ten kafesinden
Dünyaya da sığmıyor,sığamıyor
Hiçbir beden!
Solgun gün…
Hayat rıhtımında bekliyor bütün ümitler
Gelip alacak mı onları sevdasına sığındıkları..
Yoksa onlar mı tutup götürecek
Yine yeniden …
Solgun gün,
Soğuk ve kederli
Kaybolmuşların, yaralanmışların günü …
Üşütüyor güneş
Tıpkı ayrılığın ateşi gibi.
Solgun gün,
Aşığı maşuğundan ayırdı ya ,
Anayı evladından,
Dostu dostundan ..
Tutsak etti ya beyaz güvercini ,
Bir gün gelecek umudun beyazında.
Solgun gün,
Gözleri kamaştıracak kadar
Kalpleri taşlaştıracak,
Umudu hapsedecek kadar solgun…..
