Kokun kaldı kalbimin en derinlerinde
Ellerini tuttum sana dokunmadan
Gözlerinde dolandım gözyaşında boğulmadan
Tamamlanmamış cümlelerime nokta koydun
Şarkılarımı notalarınla doldurdun
Ah İstanbul sen bana dünyamı unutturdun
Kalbimi sokaklarının kaldırımında uçurdum.
Nefeslerim eksikmiş sensiz, tamamlandı
Bu gönül caddenle sokağına bağlandı
Ayın, yıldızların beni benden aldı
Gözlerim senin gecelerinde kaldı
Ah İstanbul sen yokken bu can çok yandı.
Yaşamım artık sana doğru akıyor
Duygularım seninle olmayı arzuluyor
Bu gönül seninle yaşlanmak istiyor
Sabahlarım güneşlerine uyanmayı özlüyor
Ah İstanbul sensiz olmak canımı acıtıyor.
