Gülmekse eğer sonu cennet yamaçlarında,
Boğazına düğümlenen hıçkırıklardan korkma!
Saracaksa ufkunu, sonsuz ebem kuşağı,
Yağmurun o parlayan âvâzından korkma!
Açacaksa dört bir yanda elvan elvan çiçekler,
Küfrün dipsiz, kör karanlığından korkma!
Kavuşmaksa sonu Mecnun’un Leyla’sına aşkla,
Ürperten, imkansız ayrılıklardan korkma!
Sökmüşse şafak dağın ardından nurla,
Âfil karanlığın zulmetinden korkma!
Erişiyorsa sonu daim Rabbim’in rızasına,
Iraklara giden uzun yollardan korkma!
Duruyorsa sevdiklerin dağ gibi ardında,
Durma koş, yüreğim çatlar diye korkma!
31.08.2013
Ahmet Sami Muradlı
