Dervişe sormuşlar:
”Yanında” olan mı değerlidir,
Yoksa ”yürekte” kalan mı?
Derviş durur ve hemen cevap verir:
Hayat bu ya;
Yanında olan ”yüreğinde” olamamışsa,
”Yürekte” olan her zaman değerlidir.
Ne güzel söylemiş Derviş. Hayat bu ya! Yanında olan anlamazsa halinden, bakışından bir mimiğinden seni, neye yarar? Eskiler yürekleri ile konuşurmuş dostları ile…Mevlana ve Şems’in saatlerce hiç konuşmadan hasbihal ettiklerini söylerler. Kalpten kalbe bir yol vardır ve o yol gidiş dönüş çift şeritli ise o zaman işte dost kelimesi daha da bir anlam taşır.
Modern dünya insanı kavramları kendince işleyip yine kendince sunuyor. Ve bu sunuşu kabul etmeyeni ötekileştiriyor. Dostluk kavramı, bu durumun en çok yaşandığı kavram. ‘Benlik’ düşüncesinden çıkılıp ‘senlik’ duygusuna geçildiğini görüyoruz eskilerde. Şimdilerde ise ‘biz’ olmayı bile başaramıyoruz insan ilişkilerimizde. Yorulduk deyip kenara çekilmeyi kendimize bir mazeret zırhı olarak giydirdik. Yanımızda olan artık bedenen var sadece. Yüreğimize kimseyi misafir etmiyoruz belki de etmekten korkuyoruz.
Yürekte olan orda kalabilen dostluklar inşa edebilmek dileğiyle….
” Dostluk dediğin güzel bir kitap
Hava gibi
Su gibi
Ekmek gibi
Vazgeçilmez bir tad
Sonuna kadar dayanmak şart
Dostluk dediğin eşsiz bir kitap
Sevmediğin sayfaları varsa atla
Sayfayı kökünden yırtmak şart mı? ”
Bedri Rahmi Eyüboğlu
