Demli bakışlarını çok uzaklarda
şimdi.
Gözyaşlarım içime akıyor
Sokaklar yetiyor hayallerime
Eskişehir sıkmıyor beni
Odam bile fazla geliyor yaşamaya
Ve güllere bile küskünüm artık
Bakışların artık başkasının
Ellerin şimdi çok uzaklarda
Kalbinse bırakmış beni çoktan
Nefesini hissetmiyorum artık zor zamanlarda
Ya da uğramıyor gönderdiğin melekler
Beni uyandırmaya.
Çalmıyor artık telefonlar senin yüzünden.
Artık kavga da etmiyorum şehirle
Bakmıyorum da artık ne var kahvede
Ve sadece şiir yazıyorum sana
Belki de hiç bir zaman haberinin olmayacağı
Defalarca okuyorum bana yazdığın mektupları
Bir kez daha başlıyorum seninle hayata
Ve bir kez daha ölüyorum yeniden
Sensizlikle
Alışkanlığım…
Neredesin şimdi ha
Kimlerlesin, kimlerdesin.
Havam, suyum, ruhum
Ne zaman seni düşünsem, kendimi unuturum.
Sen beni unuttuğundan beri
Ben de yaşamımı unuttum
Ben de kendimi unuttum
Dün bir rüzgar esti
Beni götürdü
Bir de bendeki seni
Ne rüzgarlar görmüştük oysa
Ne fırtınalar kopmuştu bedenimizde
Ve ruhlarımız nasıl da bağlıydı birbirine
Ve biz hep nasıl da bağlıydık
Ve dost olurduk yeniden her saniye
Şimdi nerelerdesin ha.
Nedensizsin
Bırakıp gidensin
Özlediğimsin.
Özlemesen de, konuşmasan da
Vazgeçemediğimsin.
Sensiz olamadığım, yalnızlığımı paylaştığımsın.
Canımsın
Sen sadece benimsin
Ve hep benim kalmalısın
Dokunmamalı sana başka bakış
Ve dost dememelisin hiç kimseye benden başka
Ben senden geri kalanlara da razıyım
Çok az şey de kalsa.
Biliyorum
Demli bakışların şimdi çok uzaklarda
Kalbin başkasında, ellerin de onda
Ama dünya küçük
Sevgim çok büyük unutma.
