Vazgeçmiyorum…
Elime alıp yine kâğıdımı kalemimi içimi dökmeyi seçiyorum
Dilimde tutturup şükür dualarını, onarlarla sabretmeyi seçiyorum
Alıp sazı bamteline vura vura özgürlük türkülerini söylemeyi seçiyorum
Ben bu hayatın; ben gibi yaşamaktan vazgeçmiyorum.
Saçlarımı savura savura dans edip, bağıra bağıra şarkı söylemeyi seçiyorum
Alıp çayımı, kahveyi tüm sessizliklere inat dostlarla muhabbeti seçiyorum
Tüm yollar tıkansa da dağları delip yeni yollar keşfediyorum
Anlasana hayat ben yine kendi olmayı seçiyorum.
Günler hep böyle geçmeyecek, güneş battıysa yeniden doğacak, neşe de keder de hep aynı kalmayacak. Vazgeçmeyince yeniden dallar meyveye duracak.
Yağmurlar duracak, karlar eriyecek; kuşlar yine yuvalar inşa edecek, ummadığın bir anda bir dalga gelip tüm kiri pası silecek ve o söz veren gemi bir gün gelecek…
Gemiler gelince bekleyen bir liman olmayı seçiyorum. Dinlenince içinde huzur tohumları oluşturan bir türkü olmayı seçiyorum. Neşe ıslıkları çalmak umut sokaklarında, ellerinden tutup ah çocuklarının, uçurmak tüm kafes kuşlarını tekrar hayata…
Evet hayat vazgeçmiyorum senden
Deli kızın masalı bir deniz kenarında mutlu başladı
Bir okyanus kenarında mutlu bitecek
Sana söz veriyorum.
