Doğurgan gecelerde payıma sessizlik düştü
Kelimeleri birer birer rüzgara serpiştirdim
Dilsiz çocuklar gibi seslendim uçurtmalara
Hayat boğazımda düğümlendi
Aklımda kalan gülen gözlerindi
Ve aklımda kalan sadece senin hayalindi
Hepimiz yenilirdik bin kere hayata
Ve hayat bin kere tokat atardı bize
Oysa sen ne yenilirdin hayata
Ne de sille yerdin ansızın
Hiç yıkılmazdın, hiç yorulmazdın
Bir gecede kim bilir kaç kere doğar
Kaç kere ölürdün
Hangi çıkmaz sokakta aşık olur
Hangi ara sokakta kavga ederdin şehirle?
Ve ben seni hangi halinle hatırlardım yine?
Bazen yaşardın bir kelebeğin kanatları aşkına
Bazen de ölürdün bir ceylanın gözleri uğruna
Bazen çekip giderdin kimsenin gidemediği uzaklara
Bazen kalırdın bu yaşanmaz diyarlarda
Bir gün gittin uzaklara
Dönülmez akşam ufuklarına
Ses yoktu senden seslerin içinde
Gözlerin uzaktı benden nedensizce
Demek ağlamak vardı
O gülen gözlere çaresizce.
