Kendine susmuş yüreğim
Sessiz harfleri seçmiş çoktan
Kendinden sıkılmış bu aralar
Terkedilmiş limanlar
Bana yakın şarkılar çaldı kuşlar
Aklımda fotoğrafıydı kalan ,sevdiğim o bakışlar
Defalarca tekrarladığım hafızamdaki kokular
Gelsin nergisler,heryerde lavantalar
Yazsın kalemim nerde o satırlar
Veda edemem sana bulmuşken bukadar sonra
İzah edemem kendime neden bu karmaşa
Az buçuk sözcüklerle bu masal yarım kalmasa
Ne çıkar olsakta bambaşka hayatlarda
Aynı hayaldeyiz
Aynı şiirdeyiz
Aynı gün batımındayız
Hep yanyanayız
Bu bizim için son nokta.
Yaşanmışlıklara ağlamakmı gelir elden
Ya da duraksamak mı bir göl kenarında
Ne çıkar uzaksa ellerin
Ne çıkar kokun kaybolsa bir gece kuytusunda
Gözlerin,mühürlü gözlerime
Gelip beni bulur nasıl olsa
Aramızda kelimeler uçurum sanki
Kalbi durmuş bir güvercin; kavuşma ümidi.
Sessizce gelsen yanaşsan kıyıma
Bir medcezirlik ömrü var
Aşkımız bir ay tutulması sanki …
