Ah çocuk!
Ah canımın içi.
Ne büyük bir yük o omuzlarındaki.
Koca dünyalarına sığdıramadıkları kinlerini
Senin minik ellerine mi tutuşturdular?
Ah cânım,
Ne bitmez bir yol o yürüdüğün
Ne içinden çıkılmaz bir ağıt o sesin
Ne bilinmez, ne haksız, ne yalnız bir yürüyüş..
Sen! Henüz vakti gelmeden
Sıcak evinde gülmeden
Kabuğu kırılıp yollara atılan küçük!
Affetme önüne çıkan dikenleri
Unutma ayağına takılan taşları…
