Yine karanlık bulutlar
Sessizce sardı geceyi
Ne ağladığım
Ne de güldüğüm belli
İçine kapanmış
Şehir gibi
Bir teselliye diz çöker
Denli densiz efkârlarım
Tebessüm kıyılarımda
Demir atmış hüzün
Hicrana yağıyor gibi
Akşamın kızıllığında
Besleniyor hayallerim
Uslan be gönlüm uslan
Ne sevdiğin yerdesin
Ne de sevildiğin
Arzular matemin eşiğinde
Kapılar çalar
Bahtımın heyecanlarını
Arar gibi
Bir kalem düştü
Kelam oldu dilimde
Islak sayfalarda inledim
Ağıt ağıt hüzünlendim
Gem vuruldu dizelerime
Her mısrada ağladım
Katre katre
Döküldüm şiirlerime
Sözün bittiği yerde
Noktalar koydum
Hislerime
Noktalar koydum
Yarım kalmış cümlelerime
Noktalar koydum
Kelebeğin düşlerinde
Günübirlik mutluluklarda
Bir çiçeğin yaprağında
Güldüm geçtim hayata
Güldüm geçtim
Ölümün baharında
Ne gittiğim yerdeydim
Ne de
İçine kapanmış şehirde
Bir çınarın gölgesinde
Belki de
Bir bardak çayın içinde
Demlerdeyim demlerde
Varlığımın, hiçliğimle
Kesiştiği yerde
Bilmemki
Hangi alemde
Tebessüm kıyılarımda
Hüzün
Dolaşıyorum aheste aheste.
Hasan Tosun
Enfes bir his deryası(bazıları şiir diyor).
Son zamanlarda okuduğum hissiyatımın sinir uçlarına kadar dokunan nadir eserlerden birisi.
Çok az insan gönlünü lisanına rehberlik ettirebilir.
Hasan bey de o “Az” lardan olsa gerek.
Kaleminiz Yüreğinilze bereketlensin…