Çok çeşidini bilirim hüznün, kederin,
Ömrümün baharında ögrendim;
Sıralı yaşanmadığını mevsimlerin!
Nisan yağmurları kadar kısaymış meğer,
Gençliğimde bıraktığım o son gülüşler…
Muammadır, çözülmez kalbi bahar olanlar,
Zıddıyla kaim olan zemheri kalbe çatar!
Dahası var bitmedi, benliği susmaz onun..
Kibir, gurur tavizsiz, sen anca sabra tutun…
Sayısız maskesinde, hep gösteriş hep riya
Insan kaç gün dayanır, bu yalan rüzgarına
Şimdi mevsim sonbahar, yüzleşmek bana düştü!
Sararan yapraklarim, hüznümün iz düşümü
Münzevi hayatima ilişmesin hatıran…
Selam sana yanlızlık, selam elemsiz zaman…
Elif Ela ERSOY
