Ruhumun içinde biriken iki yüzyıllık özlem
İki yüzyıllık uykusuzluğum
Gurbet içinde, gurbete açılan yolum
Seni beklerken çocuk oldum ,şarkı oldum,gece oldum.
İçimden içime hengameye uçan kuş oldum
Üstümde sakin bir iyilik hali
Kafamda deliren yorgun günbitimi
Bir mum yaktım karanlığa
Işıkların hepsini alıp yıldız oldum
Bilmiyorum artık nasıl unutulur seni düşünmek
Sensiz gün nasıl aydın olur sabahlarda
O geceler iyi hep seninle
Rüyalar hep tatlı yazda ,kışda ,sonbaharda
Gözlerinin içi gülünce tüm kalbim yüreğim oluyor gönlümce
Sana geldim yine ,bakışlarına sürgün gözlerimle
Ellerin ne zaman benim olacak söyle
Saçların nezaman dağılacak ellerimde
İki yüzyıl uyusam , kavuşurmuyuz söyle
İki yüzyıllık özlem var yüreğimde
İki yüzyıl birikmiş bir masalsın içimde…
İki Yüzyıllık Özlem
